Μία έξοχη ποιοτική ιδέα για το καλοκαίρι!

Αντάμα φτερουγίζουνε, χαίρονται την αγάπη 

Σταυρίνα Λαμπαδάρη, συγγραφέας
Αθηνά Μιχοπούλου, ζωγράφος
Εκδόσεις Κοντύλι

Μία έξοχη ποιοτική ιδέα για το καλοκαίρι!
Έχουμε ανάγκη από ποιοτικά αναγνώσματα που
θα μας ταξιδέψουν ευγενικά, χαϊδεύοντας την ψυχή μας!

Επτά εξαιρετικά παραμύθια για μικρούς και μεγάλους
μας ταξιδεύουν στο μαγικό, εκεί όπου όλα είναι δυνατά
και πραγματοποιήσιμα υπό έναν και μόνον όρο:
την απόδοση του δικαίου, την νίκη του καλού,
τον θρίαμβο του φωτός απέναντι στο σκοτάδι.

Είναι το βιβλίο μας αυτό, δώρο για όλους όσους
μας παρακολουθούν και μας διαβάζουν.

Για παραγγελίες ή άλλη εκδήλωση ενδιαφέροντος,
παρακαλούμε, επικοινωνείτε:

stavrina.lampadari@gmail.com
http://www.kondyli.gr/…/antama-fterougizoune-xairontai-tin-…

Με μήνυμα στην σελίδα fb
Μια καινούρια μέρα αρχίζει, Σταυρίνα Λαμπαδάρη

Επιλέγω

Αφήνω περιθώρια, ώστε να αναλύσω και να κατανοήσω

τις καταστάσεις και τις συμπεριφορές των ανθρώπων.
Προσεγγίζω το διαφορετικό, το αναλύω κι έπειτα καταλήγω
σε συμπεράσματα. 

Μέσα από αυτήν τη διαδικασία, υπάρχει πάντα η πιθανότητα
να ανακαλύψω πράγματα που δεν είχα σκεφτεί ή να εξελίξω
εκείνα που ήδη σκεφτόμουν.
Επιδιώκω και επιλέγω την επαφή με ανθρώπους ανοιχτούς,
φωτεινούς και άδολους.
Μόνο μέσα από τέτοιες σχέσεις μπορώ να χαρώ την αλήθεια
της ανθρώπινης επικοινωνίας, αλλά και να βοηθηθώ
στην εξέλιξή μου σαν πνευματικό ον.

                                                                  Σταυρίνα Λαμπαδάρη

Ό,τι έγινε, πέρασε

Caravaggio

Συνειδητοποιώ πως οτιδήποτε καταφέρνω κάθε φορά είναι εκείνο που μπορώ να κάνω κάθε φορά σύμφωνα με τις εξωγενείς και ενδογενείς συνθήκες.
Τίποτε δεν τελειώνει οριστικά. Μπορώ να επιτύχω τους στόχους μου χρησιμοποιώντας διαφορετικές διαδρομές. Όταν κλείνει μια πόρτα, όταν μία ευκαιρία χάνεται, κάποια άλλη θα παρουσιαστεί την κατάλληλη στιγμή. Μένω ψύχραιμος, με επίγνωση και αισιοδοξία.

Ό,τι έγινε, πέρασε. Ό,τι συνέβη άφησε πίσω του αποτυπώματα εμπειρίας και μαθήματος. Δύσκολα και εύκολα μαθήματα. Ευχάριστες και δυσάρεστες εμπειρίες. Όλα είναι δικά μου στον δρόμο τον ιερό της εξέλιξής μου. Όλα τα αποδέχομαι, τα καλοδέχομαι, τα σέβομαι, τα αγαπώ.

Κοιτάζω μπροστά, ο χρόνος είναι δικός μου και οι αποφάσεις επίσης. Μπορώ να ανατρέψω, να απαλύνω, να εκτιμήσω με άλλο μάτι, τις καταστάσεις και τα γεγονότα. Μπορώ να δημιουργήσω μία διαφορετική εσωτερική πραγματικότητα, μία πραγματικότητα δύναμης, θάρρους, αυτοεκτίμησης και ευγνωμοσύνης.

Αυτή, ακριβώς, η αλλαγμένη πραγματικότητα θα μεταβάλει, θα μετουσιώσει και την αντίληψή μου για ό,τι με περιβάλλει, ακόμη και για τα θέματα στα οποία δεν μπορώ, κατά τρόπο δραστικό, να επέμβω, για εκείνα που δεν μπορώ να αλλάξω.

                                                           Σταυρίνα Λαμπαδάρη

Ἑλλάδα

Μητέρα

Δέν εἶδα ποτέ τήν μητέρα μου νά λυγάει, νά γονατίζει. 

Ἀκόμη κι ὅταν στενοχωριόταν, ἀκόμη κι ὅταν ἔκλαιγε. 

Εἶχε ἕνα πεῖσμα, μιά σιγουριά, μιά δύναμη ἀλύγιστη.
Αὐτή εἶχε τό δίκιο πάντα. Αὐτό πίστευε κι αὐτό μᾶς ἔκανε νά πιστεύουμε. Ἔπρεπε νά μᾶς βάζει σέ σειρά, νά ἔχει τό κουμάντο τῆς φαμίλιας της στή φούχτα της, νά μήν ξεφεύγει τίποτε. 

Δουλειά ἔξω ἀπό τό σπίτι, τρία παιδιά, σύζυγος, γιαγιά καί παππούς. Ὅλοι καί ὅλα λειτουργοῦσαν κάτω ἀπ΄ τό βλέμμα της, μέσα στήν ἀγάπη της. Τά ἤξερε ὅλα.
Τά μάθαινε ὅλα. Ἦταν ἐκεῖ παροῦσα, δυνατή καί ἀνίκητη. 

Ἔδινε τήν καρδιά της, ἔδινε τήν ψυχή της. Σ’ ὅλους μας.
Δέν κρατοῦσε γιά τήν ἴδια παρά τά γλυκά μας λόγια καί τίς ἀγκαλιές.
Κι ἦταν ἡ λέξη ἡ πρώτη πού λέγαμε μόλις μπαίναμε στό σπιτικό: Μαμά! 

                                                            Σταυρίνα Λαμπαδάρη

φωτογραφία: Guillermo Peña.

Μάνα Ἑλληνίδα, Μάνα τοῦ κόσμου!

Μάνα Ἑλληνίδα, Μάνα τοῦ κόσμου!
Τά χέρια ἁπλώνεις κι ἀγκαλιάζεις τίς καρδιές μας
καί χαϊδεύεις τίς ψυχές μας ἁπαλά
σάν αὔρα τῆς ἀνοιχτῆς θάλασσας. 
Κοντά σου ἀπαγκιάζει ἡ πίκρα κι ὁ φόβος μας, μάνα. 
Δίπλα στή δύναμή σου στεκόμαστε 
κι ἀνασαίνουμε τήν πρώτη ἡσυχία, 
τήν μουσική τήν πρώτη τῆς καρδιᾶς σου, 
τῆς ζωῆς μας τήν σπίθα πού ἄναψε στό ἅγιο σου τό σπλάχνο...

                                                   
                                                 Σταυρίνα Λαμπαδάρη

Ἔρωτος λειτουργία

Τά Gloria in excelsis
γέμιζαν τό δωμάτιο
καί μεῖς παραδινόμασταν
σ' ἕνα κατάδικό μας Sanctus
ζυμωμένο μέ τήν οὐσία καί τούς χυμούς μας.
Amen.

Τά ἐκ βαθέων διυλισθέντα, Σταυρίνα Λαμπαδάρη
Ἐκδόσεις Ἐριφύλη

Στή μασχάλη τῆς ἄνοιξης

Ἔβαλα τό γέλιο σου
μαγιάτικο τριαντάφυλλο
πίσω ἀπ’τό αὐτί μου
καί πέρασα
γαλήνια καί μονάχη
πέρα ἀπ’ τούς εὐωδιαστούς
πορτοκαλεῶνες τῆς ὕπαρξης
γιά νά συναντήσω αὐτούς πού φῦγαν
γιά νά σπουδάσω τή σιωπή
στῶν ἀστεριῶν τά περιβόλια…

Ἀπόσπασμα ἀπό τό ποίημα Στή μασχάλη τῆς ἄνοιξης
Τά ἐκ βαθέων διυλισθέντα, Σταυρίνα Λαμπαδάρη

ἔργο: Σπύρος Βασιλείου